شریف مرادیان؛ سعید فرزانه
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 06 دی 1401
چکیده
در مقابل مالکیت مادی، مالکیت معنوی وجود داشته که به معنی تملک اموال غیرملموس است. در تمامی جهان، دولتها دغدغه حمایت از خالقان آثار بدیع را داشته که نوعی مالکیت معنوی محسوب میشود. در کشور ما قانونگذار ...
بیشتر
در مقابل مالکیت مادی، مالکیت معنوی وجود داشته که به معنی تملک اموال غیرملموس است. در تمامی جهان، دولتها دغدغه حمایت از خالقان آثار بدیع را داشته که نوعی مالکیت معنوی محسوب میشود. در کشور ما قانونگذار امتیاز بهرهبرداری انحصاری از اموال معنوی را در طول زمانی مشخص به مالک آن داده است. این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی انجامشده است. هدف پژوهش آن است که آثار ورشکستی بر اموال معنوی، در جمهوری اسلامی ایران و پادشاهی بریتانیا بررسی شود. بررسی وجوه اشتراک و افتراق و همچنین شناسایی نقاط قوت و ضعف دو نظام حقوقی در خصوص آثار ورشکستگی بر مالکیت معنوی، دراین پژوهش انجامشده است. از دیدگاه حقوقی، امکان مصادره اموال معنوی در زمان ورشکستگی ممکن است، اما قانونگذار تنها در خصوص توقیف آثار ادبی همچون ترجمه و تألیف تصریح کرده و در رویه کنونی حقوق اداری، به سبب قدرت نقدشوندگی پائین این اموال، امکان توقیف آن وجود داشته و نظام قضائی عموماً سعی در مصادره منافع مادی حاصل از اموال معنوی را داشته و تاکنون رای قضائی در خصوص توقیف کامل اموال معنوی گزارش نشده است. رویه کامنلایی دولت انگلستان مصادره اموال معنوی در زمان ورشکستگی را پذیرفته که البته بهعنوان آخرین راهحل تسویه دیون استفاده میشود. در حقوق اداری انگلستان امکان رهن گذاشتن اموال معنوی وجود داشته که موردانتقاد مدافعان آثار بدیع میباشد. رویه حقوقی ایران مورد تحسین است، لیکن میبایست در این خصوص صراحت به خرج داده شود.