نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سما فلاحتی ¹
• محمد باباپور ²
• شکراله نیکوند ²

¹ دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد ورامین، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

² استادیار گروه حقوق خصوصی، واحد ورامین، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، ایران

چکیده

قانون‌گذار برای حل برخی اختلافات، داوری را تعیین کرده که از آن با «داوری اجباری» نام ‌برده شده است. در این نوع داوری؛ طرفین دعوا، داور و دادگستری اختیارات حقوقی دارند. در کشور ما باتوجه به محدودیت داوری اجباری، این روش حل اختلاف چندان به صورت عمومی مطرح نبوده و نیاز به بیان اهمیت آن می‌باشد. این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی درصدد مطالعه تطبیقی اراده اصحاب داوری در جریان داوری اجباری در دو نام حقوقی ایران و فرانسه می‌باشد. چنین نتیجه شد که کشور فرانسه با داشتن قانون جامع داوری، ضمن تعیین داوری اجباری برای تمامی اختلافات تخصصی و تعیین آئین‌نامه اجرایی برای آن و همچنین ذکر تاکتیک داوری برای حل اختلاف، اراده طرفین دعوا و داور را در اصل داوری محدود ساخته تا به قانون به نحوی بهتر پایبند باشند. در کشور ما مصادیق داوری اجباری تنها در چند منبع حقوقی پراکنده برشمرده شده و داور در تعیین تاکتیک داوری دارای اراده بوده و اراده طرفین دعوا به انتخاب مرجع حل اختلاف مشهود است. باهدف حمایت از حقوق شهروندی در جریان اختلافات نیاز است که قواعد اجرایی برای داوری اجباری تدوین‌شده و با محدود ساختن اراده طرفین دعوا و داور، اختیار دادگستری در برخی مسائل داوری اجباری افزایش یابد.

کلیدواژه‌ها

• داوری اجباری
• نظام حقوقی فرانسه
• نظام حقوقی ایران
• حقوق شهروندی
• اراده طرفین

عنوان مقاله [English]

The Iranian model of compulsory arbitration and its comparison with a similar model in France

نویسندگان [English]

• Sama Falahati ¹
• Mohammad Babapoor ²
• Shokorlah Nikvand ²

¹ PhD student in private law, Varamin Branch, Islamic Azad University, Varamin, Iran

² Assistant Professor, Department of Private Law, Varamin Branch, Islamic Azad University, Varamin, Iran

چکیده [English]

In order to resolve some disputes, the legislator has determined arbitration, which is called "mandatory arbitration". In this type of arbitration; The litigants, the arbitrator and the judiciary have legal authority. In our country, due to the limitation of compulsory arbitration, this dispute resolution method is not widely discussed and its importance needs to be expressed. This research, using an analytical-descriptive method, aims to study the comparative will of the arbitrators in the course of compulsory arbitration in the two legal names of Iran and France. It was concluded that the country of France, having a comprehensive arbitration law, while determining mandatory arbitration for all specialized disputes and determining executive regulations for it, as well as mentioning arbitration tactics to resolve the dispute, limited the will of the parties to the dispute and the arbitrator in the principle of arbitration in order to comply with the law. Better stick to it. In our country, examples of compulsory arbitration are listed only in a few scattered legal sources, and the arbitrator has the will to determine the arbitration tactic, and the will of the parties to the dispute is evident in choosing the dispute resolution authority. With the aim of protecting citizens' rights during disputes, it is necessary to formulate executive rules for compulsory arbitration and to increase the authority of the judiciary in some compulsory arbitration issues by limiting the will of the parties to the dispute and the arbitrator.

کلیدواژه‌ها [English]

• Compulsory arbitration
• French legal system
• Iranian legal system
• Citizenship rights
• Will of the parties