نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• امیر رضائی زاده ¹
• امیرعباس بزرگمهر ²

¹ دانش آموخته حقوق خصوصی دانشگاه عدالت

² گروه حقوق دانشگاه عدالت

چکیده

در تازه‌ترین الگوی حل اختلاف که اخیراً در وزارت نفت پیاده‌سازی شده، چند روش حل اختلاف به‌صورت ترکیبی، پیش‌شرط داوری قرار گرفته و مراجعه به داوری و درنهایت نظام قضائی به‌عنوان آخرین راه‌حل اختلاف می‌باشد. هدف از به‌کارگیری این الگو، کاهش هزینه‌های حل اختلاف و رضایت نسبتاً بالا از آن است. این روش در حقوق ایران تا حدود زیادی ناشناخته بوده و عرف حقوقی مربوط به آن مبهم است. در این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی به بررسی ماهیت و آثار به‌کارگیری این روش حل اختلاف در اتاق بازرگانی ایران و عراق پرداخته شد، این بررسی ازآن‌جهت حائز اهمیت است که میزان رضایت از احکام صادره اتاق مذکور چندان بالا نیست و درعین‌حال به دلیل مراودات تجاری وسیع بین دو کشور، حجم پرونده‌های اختلاف زیاد است. چنین نتیجه شد که در صورت رضایت طرفین در به‌کارگیری این روش حل اختلاف، می‌توان آن را در چارچوب حقوقی صحیح دانست. اما در صورت عدم اراده در انتخاب آن، به‌موجب قواعد اداری اتاق بازرگانی، نمی‌توان آن را نوعی روش اجباری حل اختلاف دانست، چراکه اصل داوری در اتاق بازرگانی اجباری نیست. در صورت اصلاح مقررات مربوطه و اجبار در استفاده از این روش، می‌توان میزان رضایت از حل اختلاف اتاق بازرگانی ایران و عراق را بالا دانست.

کلیدواژه‌ها

• داوری
• اتاق بازرگانی
• اختلافات تجاری
• پیش‌شرط داوری
• روابط ایران و عراق

عنوان مقاله [English]

Investigating the nature and effects of using the feedback dispute resolution model in the Iran-Iraq Chamber of Commerce

نویسندگان [English]

• Amir Rezaii zadeh ¹
• AmirAbass Bozorgmehr ²

¹ دانش آموخته حقوق خصوصی دانشگاه عدالت

² گروه حقوق دانشگاه عدالت

چکیده [English]

In the latest dispute resolution model recently implemented in the Ministry of Petroleum, several dispute resolution methods are combined as a precondition for arbitration, and referral to arbitration and finally the judiciary is the last resort. The purpose of using this model is to reduce dispute resolution costs and relatively high satisfaction with it. This method is largely unknown in Iranian law and its legal practice is ambiguous. In this research, the nature and effects of using this method of dispute resolution in the Iran-Iraq Chamber of Commerce were studied analytically-descriptively. There is a large volume of dispute between the two countries. It was concluded that if the parties agree to use this method of dispute resolution, it can be considered correct in the legal framework. However, if there is no will to choose it, according to the administrative rules of the Chamber of Commerce, it can not be considered as a mandatory method of resolving disputes, because the principle of arbitration in the Chamber of Commerce is not mandatory. If the relevant regulations are amended and this method is forced to be used, the level of satisfaction with resolving the dispute between the Iran-Iraq Chamber of Commerce can be considered high.

کلیدواژه‌ها [English]

• Arbitration
• Chamber of Commerce
• Commercial Disputes
• Prerequisite for Arbitration
• Iran-Iraq Relations