نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• رحیم میرزایی قره قشلاق ¹
• یوسف مولایی ²
• رضا قیاسی ³

¹ دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران.

² استادیار، گروه حقوق، واحد ارومیه،دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران Y.molaei@gmail.com

³ استادیار، گروه حقوق، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران.

چکیده

به‌موجب ماده 27 قانون حمایت از خانواده، داوری در دعاوی طلاق به جز نوع توافقی، مستلزم ارجاع به داوری می‌باشد. باتوجه به اینکه این نوع داوری اجباری، بخشی از طلاق است، این سؤال مطرح است که به سبب اطلاق به‌عنوان احوال شخصیه، وضعیت شمول آن در خصوص اقلیت‌های مذهبی مقیم کشور به چه صورت است. این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی باهدف پاسخ به سؤال مذکور انجام‌شده است. چنین نتیجه شد که بر اساس جمع‌بندی نظرات مختلف، داوری اجباری طلاق، بیشتر مبنای فقهی داشته و پیوند عمیقی با مسئله طلاق دارد. بنابراین این مهم جزئی از احوال شخصیه محسوب شده و در خصوص اقلیت‌های مذهبی، می‌بایست طبق مطابق اصول شرعی خود عمل گردد. باتوجه به این‌که تلاش برای سازش پیش از طلاق در شرع اقلیت‌های مذهبی مقیم کشور نیز توصیه‌شده، بنابراین می‌توان اصل جریان داوری را برای آنان نیز اجباری کرده و اجرای جزئیات آن را به انجمن‌های خود سپرد. در این موردنیاز است که جهت هماهنگی، آئین‌نامه اجرایی توسط قوه قضائیه تهیه شود. بنابراین اصل داوری اجباری قابل تعمیم به اقلیت‌های مذهبی مقیم کشور است، لیکن شرایطی که در قانون برای آن پیش‌بینی شده می‌بایست حسب قواعد مذهبی اقلیت‌های مذهبی تهیه شده و در قالب آئین‌نامه داخلی انجمن‌ها، لازم الاتباع شود.

کلیدواژه‌ها

• طلاق
• داوری
• احوال شخصیه
• اقلیت‌های مذهبی
• سازش

عنوان مقاله [English]

Islamic-Iranian model of forced arbitration before divorce of religious minorities residing in the country

نویسندگان [English]

• Rahim Mirzaii ¹
• Youseph Molaii ²
• Reza Ghiasy ³

¹ PhD Student in Private Law, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran.

² Assistant Professor, Department of Law, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran Y.molaei@gmail.com

³ Assistant Professor, Department of Law, Urmia Branch, Islamic Azad University, Urmia, Iran.

چکیده [English]

Pursuant to Article 27 of the Family Protection Law, arbitration in divorce cases, except for the type of agreement, requires referral to arbitration. Given that this type of compulsory arbitration is part of divorce, the question arises as to what it means to religious minorities residing in the country due to its application as a personal status. This research has been done by analytical-descriptive method with the aim of answering the mentioned question. It was concluded that according to the summary of different opinions, compulsory arbitration of divorce has a more jurisprudential basis and is deeply related to the issue of divorce. Therefore, this is considered a part of personal status and in the case of religious minorities, it must be done in accordance with its religious principles. Given that pre-divorce reconciliation efforts are also recommended in the sharia of religious minorities residing in the country, it is possible to make the principle of arbitration mandatory for them as well and leave the implementation of its details to their associations. In this case, the executive by-law needs to be prepared by the judiciary for coordination. Therefore, the principle of compulsory arbitration can be extended to religious minorities residing in the country, but the conditions provided for in the law must be prepared in accordance with the religious rules of religious minorities and in the form of internal regulations of associations, necessary.

کلیدواژه‌ها [English]

• Divorce
• Arbitration
• Personal Status
• Religious Minorities
• Compromise