خدیجه سادات معصومی زاده دزفولی؛ محمدرضا پویافر؛ عاصمه قاسمی
دوره 10، شماره 4 ، اسفند 1401
چکیده
دین و اعتقادات دینی را، نمیتوانیم بدون اثر بر زندگی فردی و اجتماعی افراد در نظر بگیریم. بهویژه که انجام مناسک و رفتارهای دینی، بیشتر یک رفتار اجتماعی است تا درون فردی. از سوی دیگر، کیفیت روابط عاطفی ...
بیشتر
دین و اعتقادات دینی را، نمیتوانیم بدون اثر بر زندگی فردی و اجتماعی افراد در نظر بگیریم. بهویژه که انجام مناسک و رفتارهای دینی، بیشتر یک رفتار اجتماعی است تا درون فردی. از سوی دیگر، کیفیت روابط عاطفی و عاشقانه بین انسانها، متأثر از عوامل عدیدهای است که ویژگیهای شخصیتی هر فرد را میسازند. هدف این پژوهش، تبیین جامعهشناختی مناسک و رفتارهای دینی بر سبک عشقورزی در میان شهروندان تهرانی هست. محقق در این پژوهش، با استفاده از روش پیمایش و حجم نمونهای مشتمل بر 300 که با روش خوشهای چندمرحلهای از بخشهای شمال، مرکز، شرق، غرب و جنوب تهران، انتخاب گردیدهاند، به بررسی این موضوع میپردازد. تحلیل دادههای حاصل از پرسشنامه با استفاده از آزمونهای توصیفی و استنباطی، صورت گرفته است. تحلیل روابط متغیرهای میانجی، بین متغیرهای مستقل و وابستۀ اصلی، با استفاده از نرمافزار Spss میباشد. علاوه بر این، برای تحلیل معادلات ساختاری حاکم بر روابط بین متغیرها از تحلیل معادلات ساختاری به کمک نرمافزار Amos استفاده گردیده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که انجام مناسک و رفتارهای دینی بر سبک عشقورزی مؤثر است و نتایج مربوط به شاخصهای برازش مدلهای رابطۀ مناسک و رفتارهای دینی با سبک عشقورزی افراد، نشان میدهد که این مدل، دارای برازش مطلوب با دادهها میباشد.